Voor altijd Wegdammer?

Aflevering 9: Truus Schreijer (74)

Ook als zeventiger nog razend actief

Ze groeide op in Hengevelde aan de Bentelosestraat in het gezin van vader Johan en moeder Anne met twee broers (Gerrit en Jan) en vier zussen (Annie, José, Bernarda en Agnes). Truusje van Schreijer noemden de mensen haar. Ze werkte een aantal jaren bij Très Chic onder Marinus Kuipers die haar twee middagen in de week vrijaf gaf om talen te leren en een studie handelscorrespondentie te doen. In de beginjaren zeventig vertrok ze naar Deventer, woonde na haar trouwen in Schalkhaar en woont nu alweer heel wat jaren in Deventer.
Vader Johan overleed in 1980 op 64-jarige leeftijd, moeder Anne (meisjesnaam Rouwenhorst) was 84 jaar toen ze in 2001 is overleden. De broers Gerrit en Jan (74) zijn in Hengevelde gebleven, beide aan de Bentelosestraat. Jan nam de boerderij over en woont daar met zijn vrouw Annie nog steeds. Gerrit bouwde vlakbij een nieuw huis en boerderij. Hij is in mei 2021 op 74-jarige leeftijd overleden. In oktober van hetzelfde jaar stierf ook zijn vrouw Truus. Ans (72) woont in het Duitse Molkenberg,  Bartje (70) in Zenderen, Jozee (68) in Lochem en Agnes (65) in Diepenheim.

Hoe kijk je terug op je jeugd in Hengevelde?
‘Ik had een fijne jeugd op de boerderij. Pa en ma waren heel vrij in de opvoeding. Wij kinderen mochten heel veel en dat deden we dan ook;-}’

Waarom vertrok je naar Deventer?
‘Ik ben bij de Bondsspaarbank werken, nu de SNS-bank. Ik had een directeur die voor mij een heel goede kruiwagen was. In no time was ik zijn secretaresse. Deze man geloofde in mij. Hij was trouwens ook een Tukker. Hij stimuleerde mij in het volgen van cursussen, zelfs een cursus gemeentepolitiek, maar dat was niet aan mij besteed. Ik deed liever de marketing cq de reclame voor de bank. Hierdoor leerde ik veel mensen kennen in de stad. Ik mocht de sponsorcontracten met verschillende bedrijven afsluiten. Ze hadden veel vertrouwen in mij. Dat was fijn.’

Hoe ging het verder? Getrouwd, kinderen?
‘Ik was een laatbloeier, ook met trouwen en kinderen krijgen. In 1980 ben ik getrouwd met Harry. We kwamen in Schalkhaar te wonen en samen kregen we twee kinderen, Anneke en Joris.’

Wat doen ze? Wonen ze in de buurt?
‘Anneke heeft Biomedische Wetenschappen gestudeerd en werkt nu als adviseur milieu en gezondheid bij de GGD Twente en IJsselland. Joris is  stedenbouwkundige en werkt bij Tauw in Deventer. Ze zijn na hun studies vanuit Utrecht, heel toevallig, in Deventer komen wonen en ik moet zeggen dat ik dit heel fijn vind. In de tussentijd, in 2003, ben ik van Schalkhaar naar Deventer verhuisd. Harry en ik zijn gescheiden. Met hem heb ik nog altijd goed contact, maar samen wonen ging niet meer. Inmiddels ben ik oma van drie kleinkinderen en pas dan ook regelmatig op.’

Bleef je bij de SNS-bank werken?
‘Na mijn zwangerschap kon ik bij de SNS-bank alleen nog fulltime werken en dat wilde ik niet. Ik wilde ook van de kinderen genieten. Toen de kinderen naar school gingen ben ik op Brinkgreve gaan werken. Eerst als afdelingssecretaresse en later als hoofd van de secretaressen in de kliniek. Heel mooie baan.  Heb vaak gedacht aan Hengevelde, waar ze in mijn omgeving wel eens zeiden moet je een enkeltje Brinkgreve? In 2001 ben ik bij Saxion Hogescholen gaan werken als projectleider van de opleiding Arbeidsdeskundige. Dat was intensief, maar hierdoor heb ik ook goed geleerd om voor een groep te staan. Het was mijn laatste echte baan tot aan mijn pensioen in 2013.’

Maar je bent niet achter de spreekwoordelijke geraniums gaan zitten?
‘Als vrijwilliger heb ik veel activiteiten ondernomen, ik kan niet stil zitten. Zo heb ik de gidsencursus van het IVN (Instituut voor Natuureducatie) gevolgd en ging ik groepen rondleiden in de natuur. Al jaren heb ik een leesclub met zes meiden. Ik leid basisschoolkinderen rond in musea, zowel in het speelgoedmuseum als in het historisch museum. We laten de kinderen bijvoorbeeld een stilleven tekenen, nadat ze hun eigen compositie hebben samengesteld. Zo leuk met de schooljeugd! Zowel basisschool als voortgezet onderwijs. Vluchtelingen hebben ook mijn aandacht. Ik ben gastgezin en taalmaatje.
Een jaar voordat ik met pensioen ging heb ik mij aangemeld bij de VVV in Deventer met de vraag “kunnen jullie nog een stadsgids gebruiken die graag Duitstalige groepen rond wil leiden?” Ik had geluk, ze stonden erom te springen. Ik doe dit nu al negen jaar. Het is fantastisch, een van de leukste banen die ik mijn leven gehad heb. Ik doe dit natuurlijk ook in het Nederlands. Maar. . . . . . .ook in het Twents!! Dit laatste is zo leuk. Als ik mensen Twents hoor praten doe ik gelijk mee en het effect is zo mooi. Ik ben dan gelijk een van hen. De mensen zijn altijd goed gemutst, zijn een dagje uit en ik kan ze een heel mooie stad laten zien.’

Je was vroeger in Hengevelde ook vaak sportief bezig. Nog steeds?
‘Sporten vind ik heel fijn, lekker fit blijven. Na jaren handbal te hebben gespeeld in Hengevelde en later ook in Deventer, ben ik gaan hardlopen en lange afstanden gaan fietsen. Nadat ik de marathon in Berlijn had gelopen, werd het voor mij alleen nog fietsen. Veel samen met vriendinnen en met zus Ans. Hierdoor heb ik ook veel in Duitsland gefietst. De meest mooie tocht/route was de R1 – van Boulongne sur Mer (Frankrijk) naar Sint Petersburg (Rusland). In zes jaar hebben we die gefietst, elk jaar een dag of vijf à zes fietsen. Prachtig! Ik fiets nog steeds lange afstanden, gemiddeld 60 à 80 km op een dag, met een eigen motortje.’

Het is Kerstmis vandaag. Hoe ziet jouw dag eruit?
‘Ik ga op kerstavond genieten van een heerlijk kerstdiner bij Chez Antoinettes met mijn vriend Ab. Vooraf gaan we naar een kerstconcert in de Deventer Schouwburg. Daar spelen Oekraïense musici, die momenteel in Deventer wonen. Ab  en ik genieten samen van leuke activiteiten, zoals vakantie, musea en kringlopen. Ab is een verzamelaar van oude geschiedenis boeken.

De eerste kerstdag ga ik heerlijk wandelen met zus Jozee en van de tweede Kerstdag geniet ik samen met kinderen en kleinkinderen. Ik wens iedereen een heel fijn kerstfeest, een mooie jaarwisseling en een gezond 2023.’

Ben je nog altijd Wegdammer?
‘Als ik zeg ‘ik ben er gelijk één van hen‘ dan voelt dat zeker als een Wegdammer. Mijn roots liggen er, daar kun je niet omheen. Dus als je vraagt ‘Voor altijd een Wegdammer’ dan is dat zo. Het zal denk ik niet (maar zeg nooit, nooit) gebeuren dat ik weer in mijn geboortedorp ga wonen. Maar het voelt heel goed om daar opgegroeid te zijn. En als ik dan af en toe een groep Wegdammers mag rondleiden, dan zit er geen enkel obstakel.’