Column van Frank: Verkiezingen, het blijft lastig
Frank was vanavond na een weekje afwezigheid weer aanwezig met zijn column bij Wegdam Weekend. En met de verkiezingen in aantocht besloot hij daar eens zijn licht op te laten schijnen.
Goedenavond luisteraars,
Van de week was het weer zover. De grootste en moeilijkste puzzel van de afgelopen 4 jaar zat bij ons in de brievenbus. Namelijk de kandidatenlijst voor de Tweede Kamer verkiezingen. De envelop was geadresseerd aan de bewoners van Nieuwstraat 7. Ik dacht bij mezelf het klopt, de Gemeente Hof van Twente weet na de hack zelfs niet meer wie er op Nieuwstraat 7 woont in Hengevelde. En met de adressering “bewoners van” zit je altijd goed.
Ik maakte de envelop open en keek naar de onmogelijke opgave. Tjeezus mina kies er daar maar eens één uit. 37 Partijen! Een na-oorlogs record. Heb ik dat, dacht ik. Het is dus erger dan tijdens en voor de oorlog. Dit is al het 2de wat erger is dan de oorlog. Één, destijds was het dus makkelijker stemmen en twee, toen was de kroeg gewoon open. Ik keek naar de kieslijst en dacht na over in wat voor barre leefomstandigheden ik was terecht gekomen.
Stemmen voor de Tweede Kamer verkiezingen is nog moeilijker dan een keuze maken uit de menukaart van Eetsalon Yess of uit het assortiment wereldgerechten van Knorr bij de Coop. Het vervelende is, ik ken ze allemaal niet persoonlijk. Hoe kan ik nu zo in godsnaam iemand kiezen? Dus ik besloot om ze allemaal een vriendschap verzoek te sturen via facebook. Je moet toch weten met wie je te maken hebt. Of beter gezegd welk vlees je in de kuip hebt voordat je iemand kiest boven al die anderen. En hoe kan dat tegenwoordig beter dan via de digitale weg.
Ik heb 10 bakken koffie gezet en ben begonnen. Ik heb ze allemaal toegevoegd. Van Thierry Boudet tot Jesse Klaver, en van Mark Rutte tot Sigrid Kaag, iedereen heeft van mij een vriendschapsverzoek ontvangen. In totaal heb ik er 834 toegevoegd. Ik was bekaf, maar ik vond mijn facebook campagne nu al beter dan die van de helft van alle politieke partijen.
Ik heb het gevoel dat ik nu iedereen veel beter ken. Henri Bontenbal bijvoorbeeld, nummer 17 van het CDA lijkt op Anton van de Luizenmoeder. Die man is dus zo betrouwbaar als wat, misschien wat onhandig maar is een optie. Of neem Jaap Haasnoot van de partij 50+. Die speelt Hockey en is in 2019 bij Grand Canyon geweest. Daar was ik ook! Tjonge dat schept toch een band. En wat dacht je van Colinda Cordes, nr 16. Op de lijst van Trots op Nederland. Zij heeft een kerstboom te koop staan voor een prikkie. Of neem Murat Memis, nr. 15 op de lijst van de SP. Hij heeft zijn profielfoto met een hartjes kader bijgewerkt. Hoe lief is dat.
En zo weet ik van iedereen alles. Ik ben totaal voorbereid. Maar ja, niemand heeft mijn verzoek geaccepteerd. Dus de keuze wordt er niet makkelijker van.
Al die keuzes ik slaap er niet meer van.. Ik vraag mij zelfs nu serieus het volgende af:
Als je bij ons de straat uit fietst heb je 2 keuzes, of rechts naar het stembureau in de Petrusschool of links naar het stembureau in de Marke. Maar wat als ik nu links stem en ik fiets toch naar rechts. Telt mijn stem dan wel., Of ik stem rechts en fiets naar links, heeft mijn stem dan nog wel nut. Als je bijgelovig bent dan is dit knap lastig.
En dan krijg je ook nog een rood potlood in de handen gedrukt op het laatste moment in het stemhokje. Is dat om op het laatste je keuze nog te beïnvloeden? Het blijft lastig…
Tot volgende week!
