Frank Boeiend: Columns
Meestal schrijf ik mijn columns op het allerlaatste moment. Maar dan ook echt op het allerlaatste moment. Dan krijg ik ineens allerlei flitsen in de kop die dan op het papier vliegen. Maar deze keer niet. De woorden die ik nu voorlees heb ik gisteren al op papier geflanst. Totaal nieuw voor mij! Vandaag moest er gewerkt worden en als invalpresentator, omdat onze grote vriend Kasper er niet is, heb ik geen tijd om nu de column nog te tikken. Dus moest dat gisteravond gebeuren.
De Kachel aan, een bak koffie, de voetjes op de bank, (ik was toch alleen), het laptopje op schoot en een pak hagel die naar beneden donderde waren de ingrediënten waaruit ik mijn inspiratie moest halen. Het kon slechter....
Maar dan, waar schrijf je over. Man man ik was aan het nadenken en ik had niet eens meer in de gaten dat ik per ongeluk een kerstlijstje van 1 van mijn spotify vrienden er op had staan en mee zat te neuriën met Santa Claus is coming to town. Als er een kerstboom in de kamer stond had ik het denk ik ook prima gevonden en niet eens opgemerkt.
Ik stapte maar eens van de bank af en maakte een vreugdedansje in de kamer.It’s the most wonderful time of the year. There'll be much mistletoe-ing and hearts will be glowing
When love ones are near, it’s the most wonderful time of the year.!! Net toen ik naar de keuken liep en een kerststol wilde aansnijden dacht ik heeeeeij Fock Frank, wat ben je in godsnaam aan het doen! Koppie erbij! Het is nog helemaal geen kerst man lul! Morgen moet je gewoon heen werken in plaats van aanschuiven bij het kerstdiner.
Kloten, was dat even een tegenvaller. Snel maar eens terug in mijn oude houding en het nieuws afstruinen naar dingen die er deze week gebeurd waren., om toch maar iets op papier te krijgen.
Orkaan Sandy richt grote schade aan in New York. Ik zag een filmpje van een man met bril, die bril was trouwens het enige wat hij nog had, en ik kreeg meteen medelijden met hem. Totdat hij begon te praten. Ik heb het even vertaald in het Nederlands, maar In vloeiend New Yorks sprak hij, dit is ongelooflijk, onwerkelijk en dramatisch. Normaal gebeurd dit alleen in California, New Jersey of San Jose. Maar dat dit nu hier gebeurd is echt verschrikkelijk. Ik dacht nou moet jij eens goed luisteren vriend, alsof het in California, minder verschrikkelijk is! Ik snapte best dat hij vol emotie was maar om dat nu zo te zeggen, leek het of hij een ander wel deze beerput gunde. Bah. Ik keek nog eens goed en zag dat 1 van zijn glazen uit zijn bril was. Ik kon het niet laten en zei in mezelf. Haha lekker voor je, was nou maar naar specsavers gegaan.
Maar waarom hebben al die orkanen eigenlijk meisjes of vrouwennamen. Ik probeer daar al langer achter te komen. Is het misschien omdat ze alles mee hebben genomen als ze verdwenen zijn? Is het misschien omdat ze een spoor van verwoesting achterlaten? In 1993 was er een orkaan Nicolette aan de oostkust van Amerika. Laat dat nu toevallig het eerste meisje zijn waar ik ooit mee gezoend had, maar om nu te zeggen dat dit mijn leven verwoest heeft nee.. Dus dat kon het niet zijn.
Ik kon er gewoon niet opkomen. Ik dacht verdikke heb ik weer geen column om te schrijven! Op dat moment deed de kachel maar uit! Niks voor mij een column schrijven op donderdagavond! Doe mij maar op het laatste moment. Komt er tenminste nog iets fatsoenlijks uit!
Tot volgende week!