Nu ik op mezelf woon, ben ik de aangewezen persoon om de chefkok van Het Wegereef te spelen. Er moet toch weer elke dag wat op tafel komen. Zeker als een van mijn kameraden elke dinsdag bij mij aanschuift en als een ware Bourgondiër zich verheugd op een goede pot eten. En deze heer Robin E. is nogal kritisch! Mijn god ik wist niet dat het bedenken van wat je gaat eten nog moeilijker was als het koken zelf. Thuis kon ik zo aanschuiven bij Agnes. Bijna in tranen was ik toen ik er over nadacht dat mijn moeder niet meer de wortels voor me ging afwassen, geen aardappels voor me ging schillen, geen stamppot voor me ging stampen en al helemaal geen biefstukken meer omdraaide voor me.

Daar zat ik dus mooi met de gebakken peren. Mijn kookkunst reikte immers niet verder dan een gebakken ei en een flauwe macaroni. De nummers van Snackbar de Kanderij, Pizza/shoarma de Pyramide en Chinees Restaurant Kota Radja staan wel vast in mijn telefoon maar dit valt ook niet altijd in de smaak, zeker niet elke dag.1 ding was zeker, ik moest me goed voorbereiden op het zelf koken. Gelukkig zijn er genoeg kookprogramma’s op TV. Ik ging er maar eens even voor zitten. Ik begon met het programma van Herman den Blijker.  Hij liep door de keuken en mompelde onverstaanbare teksten en ondertussen schreeuwde hij (zoals hij ze noemde) tegen een stel debielen die net een lamskotelet aan het verneuken waren.

Mmm, hier werd ik ook niet veel wijzer van. Dan maar naar een andere zender waar Gorden Ramsey instructies gaf aan een van zijn leerlingen in een restaurant. Nou instructies,  hij hing met zijn oververhitte rode kop boven een paling scheldend tegen de leerling-kok, dat het een fucking piece of shit was.Ik werd er een beetje bang van en dacht aan wilde taferelen bij mij in de keuken alsof de buurman of wie dan ook stiekem op mijn vingers keek tijdens mijn gestuntel in de keuken.

Dan maar eens een kookboek doorbladeren. Het lijkt allemaal zo simpel dacht ik en koos een recept uit,het werd Mexicaanse Burittos met kipfilet. Zo! dat is wel even wat anders dan een gebakken eitje! En een eitje zou het dan ook zeker niet worden.

Vol goede moed begon ik en het ging  voortreffelijk, totdat ik in mijn haast de kruidenmix door het zakje van de saus flikkerde.. Een dikke drab was het gevolg. Ik keek al angstig om mij heen of er niet iemand ging schreeuwen tegen me dat ik een imbeciel was die nog geen soep kon opwarmen. Nee, Herman den Blijker was hier gelukkig niet en ook meneer Boomkamp (de buurman) hield zich koest.

De 2e poging ging beter, het heeft even geduurd maar dan kon ik ze toch echt serveren en ze smaakten heerlijk. Ik kreeg zelfs complimenten van mijn kameraad Bekkedam, de fijnproever. Ik was trots! Had Herman den Blijker nu maar aan tafel gezeten.

Tot volgende week!

Deze column is ook terug te luisteren via: www.wegdamweekend.nl