Ik weet niet of je het gezien hebt, misschien heb je het alleen gehoord of gelezen, maar afgelopen week was er een militaire oefening rondom Hengevelde. Kunnen ze mij daar de volgende keer voor de tijd even voor waarschuwen? Ik zat rustig op kantoor te werken, toen mijn bureau begon te schudden, de koffie over mijn toetsenbord heen flikkerde en ik zag nog net mijn collega ongevraagd onder het bureau duiken. Wat was dat in godsnaam? Ik greep in het laatje links van mij, want daar had ik ergens het “wat te doen bij een aardbeving” pamflet in liggen toen de storm weer ging liggen en ik nog net een apache helikopter over zag vliegen. Ik zeg apache helikopter, maar het had ook een chinook kunnen zijn. Je weet maar nooit wat die militairen voor de dag halen.

Achterlijke idioten. Waar is dat voor nodig? Waarom hier? Ten eerste zal in Nederland de pleuris de eerste tijd echt niet uitbreken, en mocht dat toch per ongeluk het geval zijn, dan zal Hengevelde toch wel het laatste dorpje in Nederland zijn dat aangevallen wordt door een man met snorretje en rare ideeën  of door een man met baard en een ander geloof.

Nee, wie wil Hengevelde nu aanvallen? Dat dorpje, met al die relaxte inwoners. Die doen toch geen vlieg kwaad. Wie zijn nu onze vijanden dan? Ja ik kan er wel een paar opnoemen, SML, Viod, Pax, Eibergen, Neede, Ruurlo, Brummen, Trias, VDZ, Vorden en Doetinchem. Maar daar hoef je echt geen helikopters voor in te zetten, want die rollen we zo wel op.

Ik denk dat als je dan toch wilt oefenen met je helikopters en tanks, je dat lekker in de Randstad moet doen, want dat is toch hét doelwit van Nederland. En dus lijkt het me veel beter dat je als militair de aanvliegroute Rotterdam – Amsterdam uit je hoofd kent, als dat je de route Markvelde –Hengevelde -  Sibculo met je ogen dicht kunt vliegen.

En het werd nog gekker, ik ging gisteren tijdens het werk nog even op weg naar een klant. En halverwege Goor kwam ik een wandelende struik tegen. Ik dacht wat krijgen we nou? Ik weet dat die dag de laatste kans was om snoeihout aan te leveren bij het paasvuur, maar dat het snoeihout nu ook al uit zichzelf richting brandstapel loopt geeft aan dat de struiken rondom Hengevelde wel een heel depressief bestaan lijden.

Maar onder die bos met bladeren vandaan zag ik 2 benen uitsteken en deze staken zo vlak voor mij de weg over. Het wandelende struikgewas kwam van rechts, dus ik moest hem voor laten gaan. Ik voelde mij zwaar beledigd. Ik dacht Frank jonguh, dit is de eerste keer in je leven dat je voorrang verleent aan een bos takken en bladeren. Gefeliciteerd, je leven is nu echt tot een dieptepunt gedaald.