Pieter Column Terug naar school: een fantastische ontdekkingstocht van aap noot mies tot lego, Kanjer, PowerPoint (21)
Mijn kleindochter bleef maar zeuren. “Jij komt toch ook. Alle opa’s en oma’s mogen een dag naar de Petrusschool om te kijken hoe wij werken.” Haar uitdagende en uitnodigende ogen haalden mij snel over. Het jonge spruit zit bij juf Elly in de klas. Ik ken haar goed omdat zij ook al de juf van mijn dochter was. Het was een spannende middag. Er is bij en in de school toch wel veel veranderd. De grote hal, waar vroeger de musicals werden gehouden, is verdwenen. De speelplaats nodigt uit tot bewegen. Als makke grootouders vertoefden we een paar uurtjes tussen de enthousiaste kinderen op de Petrusschool. Snel zoek je naar kinderen die je kent.
De binnenkomst was allerhartelijkst. Directeur mevrouw Hek sprak warme welkomstwoorden. Je kom merken dat ze het leuk vond om zoveel grijs te ontvangen. Mijn kleindochter bewondert haar. “Juf Dineke kent alle namen van de kinderen van school, knap hè!” In de gymzaal was het meteen erg gezellig. Vrolijk enthousiast zongen kinderen leuke liedjes. Meezingen mocht en dat deden we spontaan. Maar de liedjes nodigden ook uit om te bewegen. En dat probeerden we eerst aarzelend. Maar als je vaak de WVV-papierwagen op en af kunt springen, heb je wel losse spieren.
Later kregen we in groepjes een rondleiding door de school. Leerlingen verzorgden de rondleidingen. Wat wisten die kinderen veel van school! Plezierige kinderen. Wat een uitstraling en lef. Dat durfde ik vroeger nooit. Het werd me ook niet gevraagd. In alle groepen zagen we hoe de klas ingericht was. Geen lange rijen tafels achter elkaar maar gezellig gesitueerde groepjes. Enthousiaste kinderen die plezierig bezig waren met verschillende opdrachten. De opdrachten voor de kinderen waren uitdagend. Af en toe werden we uitgedaagd om mee te doen. Schoorvoetend kwam er activiteit in de grootouders. Opvallend is de bedrijvigheid tijdens de werkzaamheden. Er wordt overlegd en samengewerkt. Niks een doodstille klas waar een leerkracht het alleen voor het zeggen heeft.
Het onderwijs is veranderd. De namen van de kinderen ook. Had je vroeger Annie, Truus, Marietje, Jan, Gerard en Bennie, tegenwoordig hebben de kinderen wel veel “nieuwerwetse” namen. Op klassenlijsten zag ik zag Menno, Jessie, Danica, Diede, Wessel en Siebe. Namen waar je nu mee thuis kunt komen. Na een geweldig bezoek aan de Petrusschool, viel mijn oog op de lijst van
leerkrachten. Nog maar één man en die heet toevallig Jan!
Ik vlieg weg..............
Pieter Column
