Albert Boesjes zwaait na 13 jaar af als keeperstrainer bij W.V.V.’34

Enthousiast, open en voor iedereen aandacht, dat kenmerkt Albert Boesjes, de keeperstrainer bij W.V.V.’34, die afgelopen zondag met een welverdiend feestje, na 13 jaar afscheid heeft genomen van W.V.V.’34.

Hoe ben jij destijds eigenlijk bij W.V.V.’34 terecht gekomen?
13 jaar geleden kreeg ik een telefoontje van Paul Wegdam met de vraag of ik interesse had om te praten over een rol als keeperstrainer bij W.V.V.’34. Wim Woeltjes was destijds de trainer van het 1^e elftal en die kende ik ook goed. Ik ging er naar toe met de gedachte ‘ik kan altijd even praten’ en wellicht leuk om dit 1 of maximaal 1,5 jaar te doen met als doel om op mijn 60^e te stoppen. Ik had meteen een goed gevoel bij de club, fijne sfeer en fijne mensen en gemeenschap en dit resulteerde uiteindelijk dus in 13 jaar keeperstrainer bij W.V.V.’34.

Hoe zag je loopbaan als keeper en keeperstrainer er uit?
Nou heb je even? In 1980 ben ik begonnen als keeperstrainer, ik was tot die tijd keeper bij Haaksbergen, maar ben toen gestopt vanwege mijn zwakke rug. We trainden destijds 3 keer in de week en daarnaast nog de wedstrijd en dat kon mijn rug niet meer volhouden. Ik had voor dit seizoen al aangegeven te willen stoppen en aangegeven dat dit mijn laatste seizoen zou zijn. Helaas zijn we mijn laatste seizoen uit de hoofdklasse gedegradeerd. Aangezien destijds keepers best een vergeten groep was, trainers waren er eigenlijk niet, is mij gevraagd of ik geen belangstelling had om keeperstrainer te worden.

Later kwam Longa ook en ben ik 10 jaar lang keeperstrainer geweest bij Longa en Haaksbergen. Bij Longa heb ik o.a. Sander Boschker onder mijn hoede gehad. Daarna kwam HSC, dat zag ik als een uitdaging en heb dit destijds gecombineerd met Longa. Toen werd ik keeperstrainer bij de FC Twente jeugd, dat heb ik 5 jaar gedaan, alleen ben ik daar op een best vervelende manier weggegaan. Er werd mij verteld dat ze met mij wilden stoppen in het kader van bezuinigingen, echter las ik de volgende dag in de krant dat er iemand anders was benoemd als keeperstrainer. Erg jammer, want ik heb daar een fantastische tijd gehad met de A, B en C keepers.

Mijn volgende job was keeperstrainer bij TVO, ook daar heb ik een hele fijne tijd gehad. Daarna kwam W.V.V.’34, dat verhaal ken je ondertussen en dat is dus meteen ook de club waarvoor ik het langste trainer ben geweest. Bij alle genoemde clubs heb ik een hele fijne tijd gehad.

Je bent geboren en getogen in Emmen, hoe ben je uiteindelijk in Haaksbergen terecht gekomen?

Dat is een mooi verhaal… Ik werkte in Emmen als leraar, had net verkering met (nu) mijn vrouw en in januari 1974 zou mijn club Emmen een vriendschappelijke wedstrijd spelen tegen Haaksbergen. Van het plaatsje Haaksbergen had ik nog nooit gehoord, wel van de Hoeve, maar dat was vanwege de cross. Ik kon die wedstrijd niet keepen vanwege mijn schouder die uit de kom was, dus ik heb die wedstrijd gevlagd. Een van de jongens van Emmen raakte geblesseerd aan zijn enkel en moest naar het ziekenhuis in Enschede. Wij als Emmenaren kwamen uiteindelijk bij Bannink op het Scholtenhagen terecht en heb daar ook mijn eigen act opgevoerd in het Surinaams. Ik dacht ‘ik doe die act wel even’ en de support van de mensen uit Haaksbergen was fenomenaal. Ik dacht toen wel ‘als ik ooit ergens anders wil solliciteren, dan moet ik hier naar toe’. Korte tijd later las ik toevallig in een schoolblad dat er een onderwijzer werd gevraagd in Haaksbergen en daar heb ik op gesolliciteerd. Bij de vraag of ik nog hobby’s had, heb ik verteld dat ik keeper was bij Emmen en Haaksbergen en Emmen zouden dat jaar bij elkaar in de Hoofdklasse gaan voetballen. Na het gesprek zou ik nog horen en ’s avonds was er een wedstrijd van Tottenham Hotspur op televisie en toen ging de telefoon. Mijn vader pakte op en vertelde dat het voor mij was, ene Benno Assink aan de telefoon. Hij vertelde dat hij aanvoerder was bij Haaksbergen en ook dat ik de baan als onderwijzer had gekregen. Ik begreep eerst helemaal niet wie ik aan de telefoon had en toen vertelde hij mij dat hij naast de wethouder van personeelszaken van de basisschool zat en dat hij mij kon vertellen dat ik de baan had. Ik heb uiteindelijk vanaf juni 1974 tot en met november 2012 bij OBS De Weert in Haaksbergen gewerkt en ben in 2012 na een onderwijsloopbaan van meer dan 40 jaar met pensioen gegaan.

Wat zijn je leukste herinneringen in die 13 jaar bij W.V.V.’34?

Dat zijn er wel een aantal, uiteraard dat het 1^e elftal mijn 1^e jaar bij W.V.V. ’34 meteen kampioen werd. Maar ook de beslissingswedstrijd tegen PAX, toen gingen we naar de 2^e klasse. Na de degradatie in het seizoen 2016/2017, meteen weer kampioen in het seizoen 2017/2018. En uiteraard het trainen van de kleintjes en hun ontwikkeling zien, erg leuk. Ik heb met een goed gevoel regelmatig bij wedstrijden van de jeugd aan de kant gestaan. Dat kan uiteraard alleen als je vrouw achter je staat en hier geen problemen mee heeft, zoals mijn vrouw al 47 jaar lang achter mij staat, dat is erg belangrijk. En daarnaast is natuurlijk ook het vertrouwen dat de club, het bestuur, maar zeker ook de keepers etc. in mij hadden erg belangrijk. Ze wilden elk jaar graag met mij door, maar uiteraard pestte ik ze daar ook wel eens mee. Dan wist ik al zelf dat ik een jaar zou verlengen, maar deed ik net of ik dat nog niet wist, haha.

Helaas zijn er in die jaren ook dieptepunten geweest, dat was vooral op de momenten dat er door spelers, trainers of vrijwilligers partners, ouders of andere familieleden zijn verloren. Dat raakt je dan erg, maar ook dan zie je dat er dan toch ook weer een enorme saamhorigheid is in de gemeenschap.

Hoe ziet volgens jou de toekomst voor W.V.V.’34 qua keepers er uit?

Er zitten veel talenten bij W.V.V.’34, er komt ook weer veel talent aan, W.V.V.’34 kan volgens mij nog jaren vooruit qua keepers. Vooral leuk om te zien hoe die hele kleintjes als keeper erg enthousiast zijn. Uiteraard zijn er ook wel eens keepers geweest, die na een jaar het keepen toch niet meer zo leuk vonden en liever weer wilden voetballen, maar de meesten blijven enthousiast. Advies is om vanaf 11 jaar te beginnen met keepen, dan kristalliseert het goed wie er lol in heeft en wie niet. Wat ik ook erg mooi vind, is dat keepers zelf meedenken en zichzelf zelfs in een lager elftal laten plaatsen omdat ze het logisch vinden dat iemand anders in een hoger elftal keept.

Al met al spelen we als club met het 1^e elftal nu alweer jaren in de 3^e klasse, wat mij betreft is dat ook een prima klasse voor W.V.V.’34.

W.V.V.’34 heeft in Rob en Wouter en daarnaast Mark op de achtergrond, goede opvolgers gevonden, dat gaat helemaal goed komen. Voor mij is het nu tijd om te stoppen, ik ben 71 jaar, ik wilde 2 jaar geleden eigenlijk al stoppen, maar vanwege Corona is het toch later geworden. Ik weet zeker dat ik nog regelmatig kom kijken bij wedstrijden, dat vind ik leuk, ik zal dan met een goed gevoel langs de lijn staan, het trainen kan ik echter nu zeker met een gerust hart overlaten aan Rob, Wouter en Mark! Alledrie deze jongens weten van de hoed en de rand en hebben alle drie in het 1^e elftal gespeeld en kunnen e.e.a. dus perfect overbrengen.

Wie is volgens jou de beste keeper allertijden?

Dat is voor mij Jan van Beveren, de allerbeste keeper die Nederland heeft gehad. We komen beiden uit Emmen en bij het schoolvoetbal troffen we elkaar wel eens. Hij keepte op zijn 15^e  al in het 1^e van Emmen, werd toen verkocht aan Sparta en is uiteindelijk via PSV en het Nederlands elftal in Amerika terecht gekomen. Ik kwam zelf op mijn 21^e als keeper in het 1^e elftal van Emmen.

Mijn mooiste herinnering aan Jan van Beveren is het feit dat wij met oud-Emmen een jubileumwedstrijd hebben gekeept naar aanleiding van het 75-jarig jubileum. We hebben ieder een helft gekeept en Jan van Beveren was hiervoor speciaal uit Amerika overgekomen. Ik heb daar tevens zijn vader ontmoet en zijn vader heeft nog aan de Olympische Spelen in 1936 deelgenomen aan de 100 en 200 meter sprint en de 4 x 100 meter estafette. Hij was ook de man die mij in mijn jonge jaren diverse keren heeft getraind.

Overigens, als Jan in 1974 en 1978 in het doel van Oranje had gestaan, ben ik ervan overtuigd dat we toen een grote kans hadden gehad op goud. Als iemand wil weten wat ik bedoel, kijk dan maar even naar filmpjes van hem op YouTube.

Wat zou je de club, keepers en spelers bij W.V.V.’34 nog willen meegeven?

Bedankt allemaal voor de leuke jaren en jullie inzet bij W.V.V.’34, ik heb me er altijd erg thuis gevoeld, mooie club, prettige mensen om mee te werken en mooie gemeenschap. Blijf trainen allemaal, blijf ervan genieten en blijf jezelf! Ik hoop dat jullie prettig samen kunnen werken met Rob, Wouter en Mark.

Ik wens alle mensen die W.V.V.’34 een warm hart toedragen, veel gezondheid en we zullen elkaar langs de lijn vast wel weer ontmoeten. Blijf gezond en tot ziens!

Tot slot wil ik iedereen bedanken voor het gezellige afscheid, ook namens mijn vrouw uiteraard!

Albert, nogmaals hartelijk dank voor je inzet voor W.V.V.’34 als keeperstrainer, dankzij jou zijn veel van onze keepers nog beter geworden! We willen je nog vele mooie jaren wensen samen met je vrouw, we wensen jullie vele leuke tripjes samen toe en hopen je daarnaast uiteraard nog regelmatig langs de lijn te zien bij wedstrijden van W.V.V.’34!

Meer foto’s van het afscheidsfeestje van Albert van afgelopen zondag zijn hieronder te vinden:

(Bron: www.wvv34.nl)