Wegdammers sportief actief: Elders (4)

Verschillende (oud-)spelers en trainers die ooit het groen-geel van WVV’34 droegen, zijn inmiddels actief bij andere clubs in de regio. In deze miniserie spreken we deze sportieve Wegdammers over hun voetbalpassie, hun loopbaan buiten het dorp en de band die ze nog voelen met Hengevelde.

Hoe kijken ze terug op hun tijd bij WVV’34? Wat hebben ze geleerd, wat zijn hun ambities, en komen ze ooit nog terug op het oude nest? Vandaag in deze rubriek:

Roy Workel

Wat is je mooiste herinnering aan je tijd bij WVV’34?
“Ik heb als speler én trainer echt prachtige tijden beleefd bij WVV’34. Vanaf mijn jongste jeugd heb ik daar zoveel moois meegemaakt. Een van de hoogtepunten was dat ik op mijn 15e al mocht debuteren in het eerste elftal: als A1-speler!”

Als speler heb ik meerdere promoties gevierd, van de 5e naar de 3e klasse. Maar de wedstrijd tegen Pax op 8 mei 2013 blijft me het meest bij. We stonden 7 punten achter op VIOD Doetinchem, en in de laatste drie wedstrijden haalden we ze in. De beslissingswedstrijd wonnen we met 1-0: Kampioen! Wat een euforie.

Als beginnend trainer direct kampioen worden in de 4e klasse (seizoen 2017-2018) was ook een topmoment. Alles klopte dat jaar: een sterke staf met Mike en Rob, een goede spelersgroep, en een duidelijke speelwijze. En ja, als je zelf 17 jaar in het eerste hebt gespeeld en dan als trainer instapt bij je eigen club, dan voelt dat gewoon bijzonder. Ik heb met veel plezier vijf jaar mogen werken bij WVV’34!”

Wat is het grootste verschil tussen je huidige club en WVV’34?
“Eigenlijk valt dat verschil best mee. Beide clubs hebben een prachtig sportpark en draaien op een sterke groep vrijwilligers die zich met hart en ziel inzetten. Dat zorgt voor een hoop gezelligheid en een warm welkom voor iedereen”.

WVV’34 en Delden spelen op hetzelfde niveau, maar onder de oppervlakte zijn er wel wat verschillen. Bij Delden zijn we druk bezig om dat verder te ontwikkelen en te verbeteren. Er zit beweging in!”

Wat mis je het meest aan WVV’34 of aan Hengevelde?
“Ik woon nog steeds in Hengevelde en ben ook nog actief bij WVV’34. Ik help bijvoorbeeld bij de trainingen van JO11, eens in de drie weken, en ondersteun bij de thuiswedstrijden van JO15. Dus ja, ik ben nog steeds aanwezig en betrokken. Het voelt gewoon als thuis”.

Wat zou je jouw eigen voetbalstijl of trainingsstijl kunnen omschrijven?
“Voor mij draait het om het bouwen van een team dat voor elkaar én voor de staf door het vuur gaat. Dat gaat soms gepaard met stevige discussies, maar als je eerlijk en duidelijk communiceert, kom je als groep echt ver.

Ik hou van een fitte selectie en een duidelijke speelwijze. Als iedereen weet waar hij aan toe is en zich prettig voelt, dan komt het plezier vanzelf. En met plezier komt ontwikkeling!”

Wat is de mooiste wedstrijd die je tot nu toe hebt meegemaakt?
“Oei, dat zijn er wel een paar hoor! Wedstrijden waarin we vochten voor klasse behoud, zoals uit bij Phenix toen Harm Post afscheid nam, we wonnen daar met 2-0. Of die pot tegen Avanti, waarin we ons handhaafden in de 3e klasse. Het feest daarna was groter dan bij een kampioenschap, haha!”

Maar de absolute topper blijft de beslissingswedstrijd tegen Pax in Lochem. Kampioen worden in de 3e klasse, na zo’n inhaalrace… dat was een ontlading om nooit te vergeten!

Wat vind je het mooiste bij SV Delden?
“Bij Delden is de accommodatie echt top. Er hangt een fijne sportcultuur en alles is goed geregeld. Als trainer kun je er echt lekker werken en jezelf ontwikkelen. Het voelt als een plek waar sport en plezier hand in hand gaan”.

Zou je ooit terug willen keren naar WVV’34 als trainer of in een andere rol?
“Ik ben eigenlijk nooit helemaal weggeweest! Ik doe nog steeds van alles voor WVV’34, dus je zou kunnen zeggen dat ik gewoon lekker betrokken blijf. Het bloed kruipt waar het niet gaan kan, hè?”

Voetbalstellingen

Spelers mogen best hun mening geven tegen de scheidsrechter.
“Dat hangt er helemaal vanaf hoe je het brengt. Maar eerlijk? Het is meestal beter om gewoon je mond te houden. Je wordt er zelf niet beter van, en je team al helemaal niet. Laat je voeten maar spreken!”

Een trainer moet niet te amicaal zijn met zijn spelers.
“Het draait om balans. Soms moet je er als trainer echt even boven staan, duidelijk en sturend. Maar op andere momenten is het juist goed om er lekker tussen te zitten en mee te voelen met de groep. Die mix maakt het verschil”.

In de jeugdopleiding moet prestatie ondergeschikt zijn aan plezier.
“Ik vind het jammer dat er bij de jongste jeugd geen uitslagen meer zijn. Natuurlijk zijn er verschillen in niveau, maar juist door te leren omgaan met winst én verlies, groeien ze als persoon. En geloof me, daar zit ook een hoop plezier in!”

Een speler die structureel niet twee keer traint, hoort ook niet in de basis.
“Ideaal is natuurlijk twee keer trainen per week. Maar ja, er zijn altijd uitzonderingen. Soms speelt er iets waardoor het niet lukt, en dan moet je als trainer ook kunnen meebewegen. Het draait om het totaalplaatje”.

In elke selectie hoort minstens één clown te zitten.
“100%! Zonder lol is het maar een saaie boel. Die ene grappenmaker houdt de sfeer erin, en dat is goud waard voor het teamgevoel”.

Teambuilding is net zo belangrijk als tactiek.
“Zeker weten. Als je elkaar goed kent en voor elkaar door het vuur gaat, dan komen de prestaties vanzelf. En dan kun je pas echt gaan bouwen aan je tactiek. Het begint bij vertrouwen en verbinding”.

Supporters maken het verschil, ook op laag amateurniveau.
“Absoluut. Als supporters achter het team staan en dat op een positieve manier doen, dan zijn ze van enorme waarde. Voor spelers en trainers is het gewoon het mooiste om veel mensen langs de lijn te zien. Dat geeft net dat beetje extra in het veld!”