De temperatuur is weer gedaald, de warmte is verdwenen voor even dan. Man! de eerste warme dagen van 2012 van vorige week hebben er flink ingehakt. Tenminste in mijn geval dan. Man! Man! wat was ik verbrand! Maar dat was ook niet zo gek. Vorige week had ik namelijk een toernooitje in Markelo. En wel een lagere elftallen toernooi. Ik durf het haast niet hardop te zeggen maar het was inderdaad een lagere elftallen toernooi. En wat was nou het geval, Ons elftal bleek uitgeblust. Na een slopend seizoen met Europese uitstapjes, titelkandidaat tot de laatste dag en vele feestavonden bleek een lagere elftallen toernooi in Markelo teveel gevraagd.  Het geval wou dat wij na 3 wedstrijdjes al lang en breed uitgeschakeld waren en de groen gele shirts in konden ruilen voor een geel wit biertje.

En toen ging het mis, de zon scheen eerst nog een beetje waterig, maar het werd warmer en warmer en toen moest het shirt uit. En de voetbalvelden in Markelo liggen op een heuvel en dus dichter bij de zon en daardoor werd ik zo rood als een kreeft. Maar ik een totaal nieuwe huid gekregen, en de laatste vellen vallen er tijdens het voorlezen van deze column nog af.

Speciaal voor deze aangelegenheid in Markelo was ik een dag ervoor naar Goor afgereisd om nieuwe “kicksen” te halen. Kicksen betekenen in dit geval voetbalschoenen.
Ik stapte de sportwinkel binnen en ik keek eens even naar het rek met alle voetbalschoenen. Ik dacht wat is er gebeurd waar ben ik in godsvredesnaam terecht gekomen.  Alleen maar kleuren, het glinsterende in mijn ogen en ik was bijna genoodzaakt om een zonnebril uit het rek ernaast te grijpen om al die felle kleuren tegen te houden. Daar was over nagedacht om dat rek daar neer te zetten dacht ik nog.  Ik zeg tegen die verkoper, Godsamme het lijkt hier wel de kunstvereniging Diepenheim. Die lui die kregen toch geen subsidie meer.? Hoezo hebben zij er een galerij bij gekregen in Goor.! Dit is toch niet normaal al die kleuren. Ik kom hier voor voetbalschoenen niet voor een Picasso of een Mondriaan!

Na lang zoeken vond ik eindelijk zowaar een paar zwarte voetbalschoenen. Helemaal onderop de plank, alsof de zwarte schoenen in zijn soort gediscrimineerd worden, stonden een paar normale voetbalschoenen. Natuurlijk moest ik die hebben. Ik heb ze aangepast, En had de verkoper ondertussen 10 verschillende maten op laten halen, zodat ik nog even tijd had om mijn ogen te laten wennen aan de verschrikkelijke toestand waarin ze zich bevonden.

Maar wat die verkoper ook probeerde ze pasten niet! Mijn voeten moesten zich  in allerlei bochten wringen om fatsoenlijk in een zwarte voetbalschoen te passen.! Ik denk dit kan niet waar zijn. Als dit zo doorgaat moet ik straks met een Mondriaan naar huis. De laatste doos werd opengemaakt en daar lagen ze. Mijn laatste hoop. Mijn laatste kans op normale voetbalschoenen. Deze moesten passen,  Mijn teamgenoten zullen me immers vermoorden als ik met gekleurde kicksen op het voetbalveld aankom. En ik zag mijn basisplaats al als sneeuw voor de zon verdwijnen.

Als Assepoester gleed ik in de schoen, ik dacht dit is ut! Dit is te mooi om waar te zijn. Maar nee niets bleek minder waar. Mijn rechtervoet is namelijk iets groter als de linker en dat was het grote probleem.  Ik kreeg het benauwd en het zweet brak me aan alle kanten uit. Dit kon je niet menen, ik moest voor het eerst in mijn lange voetbalcarrière afscheid nemen van de zwarte voetbalschoen.

Snel pakte ik een zonnebril uit het rek en keek naar de kunstgalerij voor mij. Paars, geel, oranje, fluorescerende, glitters, alles kwam tegelijk op me af. Ik moest een keuze maken. Verdrietig pakte ik een schoen van de plank. Ik bekeek de kameleon in mijn hand en zei beteuterd tegen de verkoper. Dit wordt um.
Een felblauwe kunstschat. Een juweeltje.. En omdat het zondag toch appel en ei toernooi in Bentelo is komt de kleur blauw wel mooi uit.

Even afrekenen. De prijs viel me achteraf nog wel mee voor een Mondriaan..

Tot volgende week!