Gijs Eijsink: Bryan Ruiz González (2)

Hij meldde zich intussen al bij de uitgebreide selectie van FC Twente, daarginds in Costa Rica. Ik las dat het weerzien met vooral zijn ex-ploeggenoten Wout Brama en Sander Boschker bijzonder hartelijk was. Vanzelfsprekend natuurlijk, want de mannen werden samen in een heroïsch FC-jaar kampioen van Nederland. “Als je aan die zondag in mei 2010 terugdenkt, krijg je alsnog spontaan kippenvel”, vertelde mijn oud-buurman mij. Dat geldt voor duizenden en duizenden andere Twentenaren. Wat zeg ik, voor duizenden en duizenden Nederlanders en zelfs voor honderden Duitsers van net over de grens.

Sander zei in zijn biografie over Ruiz: “Hij heeft ons kampioen gemaakt. Met hem erbij hebben we de meeste prijzen gewonnen. Als een wedstrijd niet liep, als het uitzichtloos dreigde te worden, had hij een geniale ingeving. Als persoon was hij ook prettig. Bryan was altijd rustig, was vriendelijk en had voor iedereen tijd.”
Schitterende woorden van een oud-collega, die overigens zelf in dat kampioensjaar ook in topvorm was.

Dat Bryan met dankbaarheid terugblikt op zijn Twentse tijd, blijkt ook uit zijn snelle bezoek van gisteren aan de FC. Zo kennen we hem ook. Hij weet wie hem geholpen hebben, wie hem de juiste adviezen gaven om een gevierd voetballer te worden. Hij heeft veel te danken aan zijn opa, zo heb ik gisteren nog eens gemeld hier. Hij vertelde me in 2015 ook hoe dankbaar hij zijn jeugdtrainers was. ‘Ze stonden achter mij, geloofden in mij en hielpen me altijd. Ik weet nog dat ze erop hamerden dat ik ook een rechtervoet had. Die moest ik ook gebruiken, want dat deed ik nooit. Dan kreeg ik oefeningen om juist de rechtervoet sterker te maken. Om me voor te bereiden op het eerste elftal moest ik elke dag naar de fitness, omdat ik heel iel was, heel dun. Daar kreeg ik krachttraining en moest ik leren beter te eten. De eerste keer dat ik opgeroepen werd voor het nationale elftal woog ik 66 kilo. Nu is dat meer dan 80. Die kilo’s heb je nodig, ze helpen je. Ik ben 1.88 meter. Daar past zo’n gewicht bij. Mijn snelheid is hetzelfde gebleven, maar ik ben wel veel sterker geworden”, aldus Bryan in 2015.

Tegelijkertijd vormde zich ook zijn winnaarsmentaliteit. “Ik hou van goede acties, maar ik wil ook winnen. Dat zit in mij. Het zit in de genen. Ik hou van winnen en elke wedstrijd wil ik beter voetballen dan de vorige.”
Wordt vervolgd.

(Bron: Facebook Gijs Eijsink)