Overal ter wereld kom je Wegdammers tegen, gewone en aparte, vrolijke en serieuze, werkers of pensionado's. Ik was een dag of zes op Oerol en ook daar liepen ze rond, mannen en vrouwen wier roots in Hengevelde en omstreken liggen. Ik telde er zo een stuk of vijf, zes. Misschien waren er wel meer. Het zijn de liefhebbers van theater in een boerenschuur of een panoramische Terschellingse duinpan, van straatartiesten of van een boeiende band met prachtige blazers en perfecte zangstemmen op het groene strand. Ze laten er zelfs de Höftedagen voor schieten. Vaak is het op Oerol te koud voor de tijd van het jaar, maar af en toe is het weer zo vriendelijk dat een terrasje niet te versmaden is. En zo tref ik In de drukste straat van Midsland Toone van KeenkelBeerndsHennie uit de Stegenhoek. Deze vriendelijke vijftiger valt zonder twijfel in de categorie bijzondere Wegdammers.

Terras Schotse Vier
Midsland Terschelling, dinsdagmiddag, terras van de Schotse Vier, aardig weertje. Rechts in de hoek zit Toone van KeenkelBeerndsHennie met de twee maten waarmee hij op Oerol is dit jaar. Af en toe bezoeken de heren een theatervoorstelling of een band, tussendoor pakken ze graag een terrasje. Ik raak met Toone in gesprek en stel hem af en toe een vraag. Zo kom ik veel te weten over deze wonderlijke Wegdammer en dat is natuurlijk mooi meegenomen als je af en toe een rubriek behoort te vullen op de website Wegdam Nieuws.

Drankvriendin
Al meer dan 26 jaar woont Toone in Oldenzaal. Daarvoor woonde hij nog een jaartje of vijf in Giesbeek. Speciaal kenmerk: Toone loopt altijd op klompen. Op Oerol, in de kerk, in de schouwburg, in de kroeg, overal. Klompen behoren tot zijn uitgaanstenue. Deze middag draagt hij zwarte met de letters VV (Van Vilsteren, bekende klompenfabriek te Zwolle).
Toone is - sinds hij een jaar of tien geleden gescheiden is - alleen. Dat wil zeggen, zijn twee kinderen zijn het huis uit en een nieuwe liefdesrelatie heeft hij niet, hoewel hij daarvoor wel open staat. Hij heeft wel een drankvriendin. Zij komt uit Oldenzaal. Minstens veertig zondagen per jaar zit hij met haar in een plaatselijk café, drinken ze een paar pinten en praten ze wat. Alcohol is een onderdeel van zijn leven. ‘Toch heb zeker nog drie à vier alcoholvrije dagen per jaar’, zegt hij lachend.

Wandelvriendin
Tot voor kort had hij ook een wandelvriendin. Ze woont in Rotterdam. Hij ontmoette haar ooit eens tijdens een voettocht en trok meerdere jaren met haar op als er grote aantallen kilometers weggewandeld dienden te worden. Soms 24 uur per dag, van Deventer naar Oldenzaal, naar een of ander klooster of een dag of drie vier in de Ardennen. ‘Ze heeft me veel emotionele verhalen verteld, zegt Toone, ‘mar ze is mie goan loopn.’ De reden is dat ze tegenwoordig een relatie heeft. Blijft dus alleen voor Toone de drankvriendin nog over.

Orakel
Oldenzalers noemen Toone het plaatselijke orakel. Klopt dat? ‘Ach’, glimlacht hij, ‘ik kan aanwezig zijn. Ik laat graag merken dat ik er ben. Ik kan slecht stil zitten en geef graag mijn mening.’ Er zijn weinig Oldenzalers die Toone van KeenkelBeerndsHennieniet kennen. Eén ding is zeker, uit Oldenzaal gaat Toone nooit meer weg. Hij is verknocht aan de Twentse stad en dan vooral aan de mensen die gewoon doen. ‘Je hebt mensen die graag gezien willen worden. Dan gaan ze naar haringparty’s en dat soort gelegenheden. Daar kan ik niet tegen’, zegt de voormalige Stegenhoeker die in Oldenzaal voorzitter is van de IVN, lid is van de Solex-club en van de motorclub De Toerenteller, hij zingt in een gospelkoor en is vrijwilliger van de Stichting Straattheater Oldenzaal. Hij gaat zeker twintig keer per jaar naar voorstellingen in theater De Bond. Dat doet hij graag, maar voor hem is de sfeer en het drankje na afloop zeker zo belangrijk.

Brommer
Nog even een korte biografie. Toone is geboren op 13 juli 1955 in de boerderij op de hoek Diepenheimseweg/Oude Haaksbergerweg. Hij was in het gezin van Hennie en Annie Brummelhuis de tweede van een zevenkoppige kinderschare. Hij lijkt in zeker opzicht op zijn vader. ‘Ik hoor het vaker, dat ik meer en meer op hem ga lijken. Mijn vader mocht ook graag in de belangstelling staan. Hij nam graag het woord en had overal een mening over. Hij zat ook in een aantal besturen en net als ik had hij een brede interesse en was hij eerlijk en oprecht.’ Toones vader is in 2007 overleden. Zijn moeder Annie drie jaar eerder. ‘Zij was vooral zorgzaam’, zegt hij. ‘Ik ging vroeger met de brommer overal heen en heb verschillende ongelukken gehad. In 1973 zelfs twee keer. Elke keer als ik haar sindsdien belde, was het eerste wat ze zei: “Je hebt toch geen ongeluk gehad.” Het hele leven door heeft ze me dat gevraagd, als ik belde.’

School
Op de lagere school in Hengevelde waren onder andere Karel ter Huurne, André Assink, Paul Wegdam en Clemens Kiezenbrink zijn klasgenoten. Van de meisjes in de klas herinnert hij zich geen enkele naam. ‘Ik keek er nooit naar, dat kwam later pas. Alleen Yvonne Vossebeld schiet me te binnen. Ze is met Clem getrouwd. Die twee zaten al vanaf de kleuterschool bij elkaar in de zandbak.’
Hij volgde de LTS omdat hij trekkermonteur wilde worden, maar daar is nooit wat van terecht gekomen. Daarna deed hij de MTS en ook nog de HTS. Sinds 1979 werkt hij in de techniek. Tegenwoordig zit hij als freelance instrument-engineer overal In het land.

Op 8 juli 1973 leerde hij bij Bruins in Saasveld (Toone liep vroeger al die dancings in de regio allemaal af) een zekere Ria kennen. Ze woonde in Saasveld en haar vader was aannemer. Op 20 juni 1981 trouwden ze. Het feest was bij Holscher, ook in Saasveld. Ze kregen twee kinderen, Martijn en Ilse. In 2001 zijn ze gescheiden na twintig jaar huwelijk. ‘Het was geen vechtscheiding. Dat wilden we niet in verband met de kinderen. Maar we hadden er wel moeite mee.’

Te klein
Tegenwoordig is Toone van KeenkelBeerndsHennie vooral Oldenzaler, hoewel hij voor zijn werk door de week vaak elders vertoeft. ‘Hengevelde is te klein voor mij. Ik kom er zelden. Eénmaal per jaar hebben we een familiedag. Verder kom ik er niet. Ik ga liever ergens heen waar ik niemand ken. Zoals hier op Oerol. Om voetbal geef ik niks en dat levert gelukkig heel wat vrije tijd op voor het verenigingsleven.' Toone doet zeker 400 uur vrijwilligerswerk per jaar, zegt hij.
Dan staat hij op. Genoeg gepraat  over vroeger. Toone moet even naar binnen. Onderweg neemt hij overal lege glazen mee. ‘Dat heb ik van mijn moeder geleerd. We moesten van haar altijd wat meenemen als we naar het aanrecht liepen. "Nooit met lege handen naar de keuken lopen", zei ze altijd. Dat zit er nog steeds in.’