Pieter Column: ‘Het kerkhof gaat op de kop’ (88)
Luguber lijkende plannen rond ons kerkhof zorgen voor twijfelachtige woordspelingen.
Soms lees je iets, waarbij dubbele interpretaties mogelijk zijn. Zo hebben een verslag of column een aansprekende titel nodig. Het moet de aandacht van lezers trekken. Maar soms dekt zo’n intrigerende titel niet de “lading” van het verhaal. In krantenkoppen zie je vaak “aandachttrekkende” kopjes. In de Tubantia van 30 januari las ik onder meer: “Opeens een Spanjaard op de stoep”, “Buurt schrikt wakker van een gegil”, en “Variant vogelgriep kan via varken mens besmetten”. Welke titel trekt jouw aandacht?
Maar de titel in een verslag op Wegdamnieuws mag er ook zijn. Een geslaagd tricker item. “Ons kerkhof gaat op de kop” leidt tot verschillende insinuaties. Wat gaat er gebeuren? Hoe zet je een kerkhof op de kop? Wordt het kerkhof bewerkt met spades en beitels?
Gelijk denk ik aan het boek “Het grote gebeuren” van Belcampo. Een beangstigend boek over de Apocalyps in Rijssen. Jawel, Rijssen bij ons in de buurt! Het einde der tijden vanuit de visie van de schrijver.
Maar gelukkig hebben we Jan Put. Jan Put put op zijn putteriaans, geschiedenis en nieuwe plannen uit zijn hoge hoed. Over heimelijke processies dat het alwakende oog van de kerkelijke wetten moest ontwijken. Dat is voor mij nieuw!
In zijn presentatie tijdens de nieuwjaarsreceptie van SIO ontvouwde Jan Put op zijn eigen inspirerende wijze mogelijke plannen rond ons kerkhof. Maar bij het lezen van de titel van het verlag rezen mijn weinige witte haren te berge. “Het kerkhof gaat op de kop”. Gelijk moest ik denken de oude kerk in Delden. Vroeger werden rijke gelovigen in de kerk begraven maar ook wel direct om de kerk. Varkens op zoek naar voedsel, kwamen dan graag neuzen en wroeten in de graven. Zij zetten werkelijk de graven op de kop! Om dat tegen te gaan werden er rooster geplaatst. Je kent ze wel wildroosters die we nu veel vaker zien. Gelukkig lopen er geen varkens meer vrij rond. Ook niet in Hengevelde!
De nieuw plannen voor het kerkhof en aangrenzende schapenweide ademen leven uit. Een parkachtig kerkhof om overledenen te eren en te gedenken. Veel geruimde graven geven vaak een desolate indruk van een “dodenakker”. Het
herdenkingsbos als rouw en gedenkplek past prima naast het kerkhof. In de regio zijn al soortgelijke plekken aangelegd. Zo kennen we: Herdenkingspark Scholtenhave in Haaksbergen, het gedenkbos Neede en het bos van herinnering in Enschede.
Een gedenkbos vol troostbomen en ons kerkhof geven ruimte voor rouw, rust en leven!
Ik vlieg weg……….
Pieter Column
