Wegdamnieuws is bezig met een serie over Hengeveldse jongeren, die voor langere tijd in het buitenland verkeren. Vandaag deel 4 van Merle Kuipers. (klik hier  VOOR DEEL 1 en DEEL 2 en DEEL 3).
“Ik knipperde een paar keer met men ogen en voor ik het wist ben ik alweer 10 maanden op reis. Plannen in het voren is iets dat ik veel doe. Altijd veel met men hoofd in de toekomst. 9 Jaar geleden droomde ik en plande ik mijn reis naar en door Australië. Nu, nu heb ik nog maar 2 maanden op mijn visa over. Ongelofelijk! Zo is het alweer 3 maanden geleden dat deel 3 van mijn Wegdamnieuws verslag online ging. In deze 3 maand ben ik alweer in 3 verschillende landen geweest en heb een hoop gezien en gedaan. Ik pik het op waar ik in het laatste deel geëindigd was.

Hmmmm! Kaas en worst!

(21 april) 

Mijn tassen gepakt en Lara Akkermans (Oorspronkelijk uit Diepenheim) bracht me naar het vliegveld in Perth. Een lange vlucht ging me tegemoet. 10 uur lang wachten in Kuala-Lumpur. En op 22 april kwam ik eindelijk aan in Hanoi ( Vietnam ). Helaas hadden pa, ma en Stef vertraging en dus spendeerde ik mijn eerste dag alleen. Ik verkende de stad en liep wat rond. Ik had wel eens gehoord van het woord “cultuurshock” maar nu ook echt eentje meegemaakt. Ik kwam regelrecht uit Australië, het land waar overal zeeën van ruimte is, mensen heel kalm zijn en als iets vandaag niet kan, kan het morgen wel…. En belandde in de drukste en meest chaotische stad van Vietnam. Ik vond het lastig te beseffen. Miljoenen mensen om me heen, duizenden scooters die toeteren en op elke 4 meter staat iemand die tegen me zegt: ‘You buy from me?! You buy from me?!’.  

Bowoners van Sa Pa met nog altijd traditionele kleden.

De volgende dag zat ik op mijn hotel kamer, vol spanning en zenuwen. ’t Is lastig te beschrijven hoe ik me voelde. Wachtend op het moment dat mijn vader, moeder en “kleine” broertje binnen zouden komen lopen. Men lichaam trilde…. En toen…. JA!! Ik hoorde Stef zijn stem, rende van de trap naar beneden en daar stonden ze. Ik rende in mama haar armen. Een zee vol emoties vloog over ons heen. Vervolgens pa en toen Stef. Onbeschrijfelijk hoe het voelde om ze in het echt weer vast te houden na 7 maanden. Ongelofelijk mooi en euforisch. Ik genoot van de heerlijke Nederlandse kaas en boerenmetworst die ze voor me hadden meegenomen en er lagen 3 prachtige weken voor ons. 

Jump op de top tussen de sawa's (vlnr: Merle, Ingrid, Rob, Stef en Zaza onze gids)

We reisden van Noord naar Zuid. Een van de mooiste plaatsjes die we bezochten was Sa Pa. Hier maakten we een hike van twee dagen door de bergen met een gids. We maakten een overnachting in een home stay (een soort herberg) tussen de bergen. De hitte en luchtvochtigheid maakte het wandelen soms zwaar maar het uitzicht over de sawa’s en het zwemmen onder de waterval maakte dat het helemaal waard.  

We reden met scooters door de plaatsjes die we bezochten. De meest gave manier om een hele hoop te zien. We maakten veel scooter ritten en toerden overal naar toe. Door deze vrijheid zagen we veel bijzondere dingen in de binnenlanden van Vietnam. Het verbaasde ons hoe armoedig sommige mensen zijn. Maar ook hoe getalenteerd. Veel wordt nog met de hand gemaakt. Zo zagen we hoe ze prachtige beelden uit marmer hakten.  Ook maakten we een dagtrip op een boot en roeiden we met eigen kajaks tussen eilandjes in Halong Bay. We snorkelden tussen tropische vissen en zagen we koraal riffen. We sliepen in een houten huisje boven het water op een heel klein eilandje.  

Drijvende dropen. Mensen wonen hier op het water. Halong Bay

Hoi-An was men favoriete stad. Een zeer mooi plaatsje vol gezelligheid. De straten versierd met lampionnen en elke dag een leuke markt om te bezoeken. Ook veel leuke barretjes. Zo deden Stef en ik nog 2 avonden mee met een open jamsessie met hele goede muzikanten. Dat was echt super gaaf! Ook bezochten we prachtige tempels en Nationale parken. 

Drie weken vol met reizen, nachttreinen, slaapbussen, hostels, home stay’s, hotels, scooters, boten, kajaks, fietsen als slaapplek en vervoer. Bijzondere, drukke, mooie, indrukwekkende weken vlogen voorbij. Een heleboel meegemaakt. En genoten van het ouderwets samen zijn met mijn ouders en broertje. Maar voor ik het wist zat ik weer op het vliegtuig terug naar Perth. Al moet ik zeggen dat ik er in Vietnam pas achter kwam hoe verliefd ik geworden ben op Australië.  Het land, de mensen, de ruimte en het leven dat ik leef hier. Het voelde goed om terug te gaan. Al was het afscheid neven van pa, ma en Stef zeker zwaar. 

Zo zaten we voor een paar uur lang in een bus om van A naar B te komen (en dit valt nog reuze mee. haha we hebben veel erger gehad. Zo vol dat een foto maken niet eens mogelijk meer was)

Terug in Perth pikte Lara me weer op van het vliegveld. En ik realiseerde al gauw dat er in mijn 3 weken afwezigheid in Western Australië er flink wat veranderd was. Het werd winter. Toen ik wegging was het +- 24oC. Maar het moment dat ik uit het vliegveld stapte wist mijn telefoon me te vertellen dat het maarliefst 7oC was!! Brrr…. Dat was ik niet meer gewent na een jaar lang zomer te hebben gehad. Maar ondanks dat kwam ik met een goed gevoel en een totaal nieuw vooruitzicht terug in Australië. Via, via en met heel veel geluk wist ik een farm job te regelen. Super blij!! Want dit betekent dat ik 3 maanden kan werken op een boerderij en zo mijn bankrekening weer kan aanvullen maar nog belangrijker, mijn 2e jaar visum kan verdienen! Dit kan alleen door 3 maand op een boerderij te werken. 

Na 4 prachtige dagen bij Lara en Bob nam ik afscheid van ze en bedankte ik ze voor hun zeer gewaardeerde gastvrijheid en hoe lief ze voor me waren. Een 4 uur lange rit richting het zuiden van Perth ging aan me voorbij en ik kwam aan in Katanning. Mijn nieuwe thuis voor de komende 3 maanden. 

Hoi-An traditionele lampionnen

Het boerenwerk begon. Rockpicking was mijn taak. Dat houdt in dat ik het land opga om grote stenen en takken van het land te rapen. Met een quad en een aanhangertje ben ik over honderden hectaren land heen gereden om dit te doen. Veel en zwaar werk. Vooral omdat het gemiddeld tussen de 2 en 12 oC is hier. Maar ook omdat ik het werk alleen doe. Het is een gek gevoel om zoveel uur alleen te werken met honderden lege hectaren land om je heen. Het zet je veel aan het denken.  

Ik woonde op dit moment met een Nederlandse jongen Mark (die mij het baantje geregeld heeft ) in een caravan in een schuur en ik sliep in mijn auto. De boer en boerin Ben en Linda Hewson zijn heel goed voor me. Prachtige lieve mensen met 3 leuke zoons, Milo ( 6 ), Rex ( 4 ) en Fergus ( 1,5 ) lieve kinderen waar ik ook wel eens op pas. Linda tipte me een kroeg in het dorp voor extra werk naast het werk dat ik verricht op hun boerderij. Ik reed langs en had diezelfde dag de job. The Royal Exchange Hotel Katanning. Michael en Donna runnen een bar, hotel, restaurant en een slijterij. Ze zijn aan het verbouwen en konden zeker een extra paar extra handen gebruiken. Ook hebben ze een huis te koop staan waar niemand op dat moment in woonde. Ik verhuisde ook dezelfde dag nog in het huis. In 1 dag had ik een nieuwe baan en woonde ik in een huis voor mezelf. Zo besefte ik weer even heel goed hoeveel geluk je in het leven kan hebben en dat je nooit kunt verwachten waar een “normale” dag je kan brengen. 

Op dit moment (18 juli ) woon ik al 2 maanden in Katanning. Het wonen in het huis bevalt me heel goed en ik heb sinds 2 weken een leuke huisgenoot. Men leven bestaat op het moment uit 5 dagen in de week van 9 uur ‘s ochtends tot 12 uur in de middag schilderen, schuren en plamuren van de kroeg en het restaurant. En van 1 uur tot een uur of 5 werken op de boer. In het land of helpen met de 5000 schapen die ze houden. Ik vind het werken met de schapen een bijzondere en leuke ervaring. In de weekenden werk ik achter de bar of in de keuken. En ook soms op de boerderij als het nodig is. 

Een aantal schapen die ik dreef

Het duurde wel enige tijd voor ik gewent was aan deze leefstijl. Ik ben er nu wel aan gewend. Ik voelde me vrij eenzaam in het begin. Helemaal alleen in een outback dorpje waar ik niemand kende. Maar ik heb wat leuke vrienden gemaakt en Katanning voelt nu wel als een thuis. Al mis ik het echte backpackers leven wel. 

Helaas heb ik nog maar 2 maanden over in Australie….. oefff..  Ik blijf sowieso nog 1 maand in Katanning om te werken. Ik probeer mijn auto (Willy, wie mijn rijdende huisje was voor lange tijd ) te verkopen. Men laatste maand in Australië zal ik besteden om me voor te bereiden op men volgende grote trip.  Op 19 september vlieg ik naar Bangkok om daar op 20 september mijn zus (Lieke) na 1 jaar weer in mijn armen te sluiten om vervolgens 3 maanden samen te reizen. Thailand, Nepal, Laos en Cambodja staan op onze planning.  

Met deze quad en aanhanger heb ik honderden hectaren over gereden. En duizenden stenen opgeraapt

Na dit avontuur zullen wij samen weer terug vliegen om op 20 december weer voet op Nederlandse bodem zullen zetten. Precies op tijd om Kerstmis met men familie en vrienden te kunnen vieren. Het zal voor mij dan precies 15 maanden geleden zijn dat ik Nederlandse bodem onder mijn voeten had. 

Ik kijk hier erg naar uit, maar ben ook heel erg blij dat ik nog 5 maand vol avontuur voor me heb liggen. En kan niet wachten om met Lieke rond Azië te reizen. Het plan is om 7 maanden thuis hard te werken om zo in augustus 2017 weer terug te vliegen naar Australië. Een extra jaar om te genieten en te leven in Australië. Het land dat zeker voor mij als een thuis is gaan voelen. 

Heel veel Groetjes vanaf de andere kant! 

Merle Kuipers

Samen met Fergus