Wegdamnieuws is bezig met een serie over Hengeveldse jongeren, die voor langere tijd in het buitenland verkeren. Vandaag deel twee van Gijs Pierik. (Voor deel 1 klik hier)
“Na 7 weken weer eindelijk een update van mijn kant. Ik heb in die tijd zeker niet stil gezeten. Doordeweeks heb je inmiddels wel een vast ritme te pakken. Maandag tot vrijdag naar het kantoor en daar kan ik werken voor het bedrijf of aan mijn opdracht. De sfeer is heel relaxed en de dagen zijn nooit saai. Tijdens het werk en in de pauzes praat ik veel met collega’s en kom je vaak voor verrassingen te staan. Zo heb ik gezien hoe ze hier langs de straat beton storten. Ze doen het door cement water en zand op een grote hoop te gooien. Vervolgens lopen ze er met zijn allen doorheen om het te mixen. Ook was ik een keer koffie aan het drinken en zag ik dat iemand een collega zijn rug aan het behandelen was. Ik ging er naar toe om te kijken wat het was:

Ik ging er naar toe om te kijken wat het was. Mijn collega vertelde me dat hij ziek was en dat ze hem volgens een traditionele manier aan het behandelen waren. De behandeling noemen ze “kerokan” (zie foto). Met behulp van een oude munt maken ze strepen op de rug. Daarmee proberen ze de bloedsomloop te verbeteren en het moet ervoor zorgen dat al het slechte uit je lichaam wordt verdreven, dus ook de geesten. Het zag er in ieder geval pijnlijk uit.

Op 1 november is de dochter van mijn supervisor getrouwd. Zij was dus de hele week druk in de weer met de voorbereidingen, waarmee ze 11 maanden geleden was gestart. In de Indonesische cultuur is het gebruikelijk dat de familie van de man de andere familie vraagt om hun kinderen te laten trouwen. Als ze toestemming geven kan de bruiloft doorgaan, want als er getrouwd wordt dan trouwen niet alleen de bruid en bruidegom maar ook beide families met elkaar. Daarnaast betaalt de man de hele bruiloft, als een soort teken dat de vrouw in goede handen valt.

Op de bruiloft waren zo’n 800 mensen vertelden ze me. Omdat dat het limiet is konden ze het werkpersoneel niet uitnodigen. Daarom hielden ze een week later (zondag 8 november) een ceremonie met een lunch op het werk. Hiervoor was ik ook uitgenodigd. Het was heel interessant om daar aanwezig te zijn, en het bruidspaar kon het ook echt waarderen dat ik er was. Voor de lunch was er een gebed en na de lunch konden we het bruidspaar feliciteren. Het duurde al met al iets meer dan 2 uur.

Buiten mijn stage heb ik ook van alles gedaan. Zo ben ik naar de Taman Safari in Bogor geweest. Dit was het grootste safari park van Java, met daarnaast een soort dierentuin. Ook ben ik naar een waterpark geweest in Jakarta, waar ze een nagemaakt golf hadden. Hier kon je een soort van surfen. Uiteraard moest ik ook wel een keer een eiland bezoeken dus dat heb ik in oktober gedaan. Ik ben toen met een aantal anderen naar Pulau Binting Island gegaan. Dit is een eiland dan onderdeel is van de Thousand Islands boven Jakarta. Het eiland was bereikbaar op slechts 2 uur vanaf de haven van Jakarta. Vanaf dat eiland kon je naar de andere omliggende eilanden om bijvoorbeeld te snorkelen.

Verder heb ik op een zaterdag Micha Rouhof opgezocht in Bogor. Hij liet me Bogor zien door rond te rijden per scooter of auto. Het was leuk en interessant om te zien hoe hij daar leefde en om een van zijn vrienden te ontmoeten. Daarnaast hebben zijn we uiteraard naar een futsall centrum gegaan en hebben we de Indonesische talenten aanschouwd.

Met de collega’s ben ik naar een vulkaan, de Kawah Putih, in Bandung geweest. Op de reis na (we zaten continue vast door de files) was het een prachtig bezoek. Veel lokale dingen gezien en geproefd. Wat dat betreft bevalt me het Indonesische eten hier wel. Het eten is heel divers en op elk hoekje van de straat verkoopt iemand wel wat lekkers. Al moet je wel oppassen dat het niet te spicy is. Daarnaast komt het vaak voor dat ik mijn dag begin met rijst. Het is geen probleem voor mij, al zal een boterham van Nollen er minstens net zo goed ingaan haha.

Afgelopen week ben ik naar Singapore geweest. Ik moest daar naar toe, omdat ik een nieuw visum voor Indonesië moest aanvragen. Maar wat een verschil met Jakarta. Alles wat hier zo chaotisch is, is daar perfect geregeld. Met de metro kun je eenvoudig overal naar toe reizen. In Singapore is van alles te doen, want of het was er al of ze hebben het er wel gecreëerd. De hoge kantoren, het strand, de marina bay, de gardens by the bay of overdag rondlopen in de botanic gardens waren allemaal prachtige bezienswaardigheden. Het leek wel de wereld in een heel klein land.

Dat was het wel zo’n beetje in het kort wat ik de laatste weken allemaal gedaan heb. De komende weken worden ook zeker niet saai, aangezien we al wat tripjes hebben gepland. Daarnaast komen Jessica en mijn ouders op 13 december langs, waarmee ik ga rondreizen door Indonesië. Genoeg dingen om naar uit te kijken en waarover ik kan vertellen in mijn volgende verslag!

Was ik vergeten bij mijn verhaal te doen. Ik heb ook meegedaan aan een bierpong toernooi. Dit toernooi bestond uit een kwalificatie ronde en een finale ronde. De kwalificatieronde wonnen we, maar uiteindelijk zijn we gestrand in de kwartfinale. Als we de finale hadden gewonnen kregen we 75000000 rupiah (€5000) en twee tickets naar de Filippijnen om Indonesië te vertegenwoordigen op het Asian Beerpong Tournament.

Op naar het offerfeest!

De normaalste zaak van de wereld hier

Eten op straat te koop

Palau Bintang