Marietje Velthuis! Ze is inmiddels 96 jaar, maar zit nagenoeg nog dagelijks achter haar naaimachine. Dit doet ze waarschijnlijk al meer dan 60 jaar en haar producten gaan de hele wereld over. Een missie voor de missie, zes dagen in de week maar niet op zondag! Zaterdagavond gaat de koffer dicht om er op de maandagochtend weer uit te komen. De laatste twee dozen, (gezamenlijk bevatten ze rond de 400! kledingstukken), gaan richting het Afrikaanse land Sierra Leone waarvan enkele plaatsgenoten in de organisatie van een wervingsactie zitten.
De afgelopen jaren gingen alle door haar gemaakte kledingstukken richting Sri Lanka waarvan pastoor van der Sman haar contactpersoon was. Daar kwam een kink in de kabel; De pastoor ging met pensioen dus wat nu! Zo kwam Sierra Leone in beeld, de zoveelste bestemming van ‘oonze Marietje! Na de exotische bestemmingen als Zimbabwe, Burundi, Brazilië en Angola, wederom een ver land in deze indrukwekkende reeks!

De naaimachine van Marietje: niet één in een koffer, maar nog zo'n heel oude Singer in een kastje. Keer op keer gerepareerd en als dat niet meer lukte dan moest ie worden vervangen door een tweedehands, maar natuurlijk wel precies hetzelfde exemplaar!

Grondstoffen
Marietje: “Dat moet ik wel zeggen; er zijn veel mensen die ik dankbaar ben voor wat ze allemaal in al die jaren bij mij gebracht hebben. Zonder mensen te vergeten, maar wie mij zo te binnenschiet zijn mijn zus Dinie en anderen uit de familie, Marinus en Jo Kuipers, Jo Klaver, Rikie Broekamp, Truus kamp en nog veel meer. De stoffen en het benodigde naaigaren in al die jaren heb ik allemaal gekregen, geweldig toch?”

<<Hè! Die heb ik als kind nog aangehad!”

Vroeger
Naast het kleren maken voor haar 8 kinderen kon ‘de missie’ er ook nog wel tussendoor. Vaak ’s avonds, als de kinderen in bed lagen was de missie aan de beurt. Bij het bekijken van de foto’s naar waar de kleding terecht was gekomen werd er plotseling een T-shirt herkend! “Dochter Margôt Wolters:” Hè! Die heb ik als kind nog aangehad!”
Deze werd dan zo vermaakt dat het een tweede leven kreeg, ver over zee!

Zuster
Veel kleding die ze maakte in de jaren 70 en 80 gingen naar de zus van Marie Leussink die in die jaren in meerdere landen in Afrika werkzaam was. Volle dozen met setjes die bij elkaar horen! En als er dan foto’s terugkwamen en de setjes waren uit elkaar, dan kwam er wel wat!
Kleding als rokjes, jurkjes en broekjes zaten allemaal gestreken, keurig in grote dozen gepakt. Voor de verzendkosten meldden zich zo nu en dan enkele sponsoren, zelfs vanuit de familie! Dochter Sandra Leferink:
“Op kerstavond maakte ma altijd speciale broodjes en op een gegeven moment waren er enkele overgebleven. Ter plekke werd er een veiling bedacht en zo gingen ze voor 25 euro per stuk weg! De opbrengst ging dus voor alle duidelijkheid richting de verzendkosten van de dozen van ma natuurlijk!”

Respons
Zo nu en dan kwam er dan een brief of een ansichtkaart uit een ver land met teksten als:
En ‘Uw edelmoedigheid zal aan kinderen vreugde en hoop geven’.
En ‘Moge god u er voor belonen’.
Dat zal zeker gebeuren…………..

HIER EEN FOTOALBUM MET KLEDING OP DE EINDBESTEMMING!